Στους οπορτουνιστές λέμε όχι

Κάποιοι σε τούτο τον τόπο δεν μπορούν να καταλάβουν απλά πράγματα. Δύο είναι τα αξιώματα που οφείλουμε να έχουμε υπόψη μας όσοι ασχολούμαστε με τα κοινά. Το ένα, που χρησιμοποιείται κατά κόρον από τους διοικούντες και πρέπει ως εργαζόμενοι να το συνειδητοποιούμε και να το αντιπαλεύουμε, είναι το «διαίρει και βασίλευε» και το άλλο, που πρέπει να επιδιώκουμε πάλι ως εργαζόμενοι, είναι το «ισχύς εν τη ενώσει». Δυστυχώς, στη χώρα μας μόνο το πρώτο ευδοκιμεί, ενώ το δεύτερο είναι σχεδόν ανύπαρκτο και ανεφάρμοστο, ακόμα κι απ’ αυτούς που έχουν απόλυτη ανάγκη την ενωμένη ισχύ.

Οι εργαζόμενοι, σ’ αυτή τη μοναξιά που δημιουργείται στους συνδικαλιστικούς κόλπους των κοινών, παίζουν καθοριστικό ρόλο, αφού διαχωρίζονται ανάλογα με τα συντεχνιακά συμφέροντά τους, τα προσωπικά συμφέροντά τους, τις προσωπικές ζήλιες των προηγούμενων για τους επόμενους, τη βλακεία, που ως γνωστόν είναι ανίκητη, τη φούρια τους να καρπωθούν κάποια συλλογική «επιτυχία», για να ξεχωρίσουν και να ικανοποιήσουν τη ματαιοδοξία τους, και άλλα μικρότερα ή μεγαλύτερα «ελαττώματα».

Εδώ, στον ιδιαίτερο τόπο μας, από το 2015 προσπαθώ να μοιραστώ με συναδέλφους άλλων κλάδων την αναγκαιότητα για δημιουργία ενός συντονιστικού στο οποίο θα συμμετείχαν, σε πρώτη φάση, όλα τα πρωτοβάθμια σωματεία μας. Έγιναν συζητήσεις ανάμεσα σε ΔΣ, έγιναν συνελεύσεις, έγιναν τσακωμοί, δόθηκαν εξηγήσεις και τελικά καταφέραμε τέσσερις σύλλογοι, Καλλιέρος, ΕΛΜΕ, ΔΕΥΑΠ κι εμείς, να συγχρονιστούμε και να φτιάξουμε την πρώτη Γραμματεία του Συντονιστικού Συλλόγων Εργαζομένων Πάρου Αντιπάρου στις αρχές του 2019, αφού πρώτα είχαν ανοίξει το δρόμο, θεωρητικά τουλάχιστον, ο Καλλιέρος με τη ΔΕΥΑΠ.

Από τότε μέχρι σήμερα έχουμε καταφέρει να γράψουμε μια μικρή ιστορία στα κοινά ως ΣΥΣΕΠΑ. Στείλαμε επιστολή με σειρά ερωτημάτων προς το Κέντρο Υγείας Πάρου και τη 2η ΥΠΕ, λάβαμε απάντηση από τον υποδιοικητή της 2ης ΥΠΕ, συμμετείχαμε στην ημερίδα για την υγεία με ομιλία μας, συναντηθήκαμε με τον παραιτηθέντα Πρόεδρο της Διοικούσας Επιτροπής κ. Σπύρο Λάβδα και τον τότε εκπρόσωπο του Δήμου και σημερινό Πρόεδρο στη Διοικούσα Επιτροπή κ. Χαράλαμπο Μαλινδρέτο, από τους οποίους λάβαμε σημαντικότατη ενημέρωση για τη λειτουργία του Κέντρου Υγείας, ανταλλάξαμε επιστολές με γιατρό που είχε και έχει τη διάθεση να έρθει στο νησί μας και να εργαστεί στο Κέντρο Υγείας, δημιουργήσαμε blog και διαδικτυακή σελίδα σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης για καλύτερη επικοινωνία και τέλος διεκδικήσαμε την εφαρμογή του νόμου από το Δήμο για το στεγαστικό πρόβλημα των εργαζομένων, μόνιμων και συμβασιούχων ή αναπληρωτών, που εργάζονται στην Πάρο.

Στο πλαίσιο αυτό ζητήσαμε, μέσω των 4 ΔΣ του Συντονιστικού, από τους εργαζόμενους που ανήκαν στη δύναμη των Σωματείων μας και αντιμετώπιζαν πρόβλημα στέγασης να καταθέσουν αιτήσεις διεκδίκησης των κινήτρων που προβλέπονταν στους σχετικούς νόμους, ενώ διαδικτυακά ανεβάσαμε ανακοινώσεις με τις οποίες γνωστοποιούσαμε το δικαίωμα διεκδίκησης στους αστυνομικούς, λιμενικούς γιατρούς, εκαβίτες και νοσηλευτικό προσωπικό. Παράλληλα καταθέσαμε αίτημα προς το Δημοτικό Συμβούλιο για συζήτηση του θέματος. Οι αιτήσεις που συγκεντρώσαμε από όλους τους εργαζόμενους (εκπαιδευτικοί πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, δημοτικοί υπάλληλοι) ήταν περίπου 100 συνολικά. Αστυνομικοί, λιμενικοί, γιατροί και νοσηλευτικό προσωπικό ήταν άφαντοι ενώ οι αιτήσεις από τους αναπληρωτές εκπαιδευτικούς ήταν ελάχιστες σε σχέση με τη δύναμη των 140 ατόμων που αριθμούν.

Για να καταλαβαίνετε καλύτερα αυτά που λέω σας αναφέρω τι ακριβώς έλεγε η σχετική νομοθεσία: «…Οι ορεινοί δήμοι του άρθρου 1 του ν. 3852/2010, οι δήμοι με πληθυσμό έως 30.000 κατοίκους των οποίων τουλάχιστον το 50% των δημοτικών ή κοινοτικών τους ενοτήτων χαρακτηρίζονται ως ορεινές στο Μητρώο Δήμων, Κοινοτήτων και Οικισμών της ΕΛ.ΣΤΑΤ., οι νησιωτικοί δήμοι με πληθυσμό μικρότερο των 18.000 κατοίκων, καθώς και τα Ν.Π.Δ.Δ. των δήμων αυτών, μπορεί να παρέχουν δωρεάν σίτιση και κατάλληλο κατάλυμα διαμονής στους υπαλλήλους τους, τους ιατρούς και νοσηλευτές του Κέντρου Υγείας, και των δημόσιων νοσοκομείων, το προσωπικό της Ελληνικής Αστυνομίας, του Λιμενικού Σώματος, της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας, του Ε.Κ.Α.Β., τους εκπαιδευτικούς όλων των βαθμίδων και τους αναπληρωτές εκπαιδευτικούς όλων των βαθμίδων. Για τις ανωτέρω παροχές απαιτείται να ληφθεί απόφαση από το οικείο Δημοτικό ή Διοικητικό Συμβούλιο, η οποία θα ειδικεύει τις παροχές κατά περίπτωση και το χρονικό διάστημα ισχύος αυτών, κατόπιν βεβαίωσης της ύπαρξης των ανάλογων πόρων από την οικονομική υπηρεσία του Ο.Τ.Α….» Αυτός ο νόμος ψηφίστηκε από την κυβέρνηση Σύριζα το καλοκαίρι του 2017. Μερικούς μήνες αργότερα, η ίδια κυβέρνηση, της «αριστεράς και της προόδου», νομοθετώντας ξανά, αφαίρεσε από τους δικαιούχους των κινήτρων όλους τους δημοτικούς υπαλλήλους και τους μόνιμους εκπαιδευτικούς.  

Όταν, λοιπόν, φτάσαμε στο Δημοτικό Συμβούλιο γίνανε μια σειρά από εντελώς λανθασμένες και διασπαστικές κινήσεις. Εμείς ως Γραμματεία του ΣΥΣΕΠΑ, δίνοντας βαρύτητα στη νομοθεσία, διεκδικούσαμε την εφαρμογή του νόμου για όλους τους δικαιούχους, δηλαδή, τόσο για αυτούς που ενέπιπταν στις διατάξεις του 2017 όσο και για αυτούς που απέμειναν μετά τις διατάξεις του 2018. Δυστυχώς, κάποιοι από ένα συγκεκριμένο ΔΣ, από «υπερβάλλοντα ζήλο» ίσως, πρόταξαν τα συντεχνιακά τους συμφέροντα και μάλιστα τα ιδιαίτερα συντεχνιακά τους συμφέροντα όπως αυτά των αναπληρωτών εκπαιδευτικών. Σημειώνω ότι οι περισσότεροι απ’ αυτούς, δε μπήκαν καν στον κόπο να αιτηθούν λύση στο πρόβλημά τους, όταν τους ζητήθηκε από τα ΔΣ τους για λογαριασμό του ΣΥΣΕΠΑ. Δυστυχώς σ’ αυτή τη διολίσθηση της διάσπασης ακολούθησε και η πολύπειρη αντιπολίτευση της Λαϊκής Συσπείρωσης η οποία κατέθεσε πρόταση για εγγραφή στον αντίστοιχο οικονομικό κωδικό ποσού 100.000,00 € μόνο για τους αναπληρωτές εκπαιδευτικούς. Με τον τρόπο αυτό περιθωριοποιήθηκαν τόσο οι δημοτικοί υπάλληλοι και μόνιμοι εκπαιδευτικοί, που έτσι κι αλλιώς είχαν βγει εκτός νόμου, όσο όμως και οι αστυνομικοί, λιμενικοί, γιατροί, νοσηλευτικό προσωπικό και εκαβίτες που συνέχισαν να έχουν το δικαίωμα των κινήτρων και μετά την αφαιρετική τροποποίηση του σχετικού νόμου.  

Όμως το «έργο» έχει και συνέχεια. Σήμερα που ο κόμπος έχει φτάσει στο χτένι τόσο η ΕΛΜΕ όσο και ο «Καλλιέρος» καλούν με ανακοινώσεις τους ο ένας τον άλλον σε συζητήσεις για κοινή δράση. Πού είναι  τώρα το ΣΥΣΕΠΑ; Με ποιον τρόπο οι ίδιοι οι εργαζόμενοι διαφυλάττουν το Συντονιστικό και σέβονται την προσπάθεια που κάναμε για ένωση και κοινή αντιμετώπιση των ζητημάτων των εργαζομένων; Και να λάβετε υπόψη σας ότι όλα αυτά γίνονται σε μια περίοδο όπου ο αρμόδιος Αντιδήμαρχος έχει πετάξει το μπαλάκι στην υπηρεσία που διοικεί λέγοντας, εν ολίγοις,  ότι υπάρχουν νομικές ασάφειες σε ό,τι αφορά την αποπληρωμή των δικαιούχων. Δηλαδή έχει πετάξει το μπαλάκι σε μια υπηρεσία όπου εργάζονται δημοτικοί υπάλληλοι, οι οποίοι είναι μέλη του ΣΕΟΤΑΠΑ, ο οποίος είναι μέλος του ΣΥΣΕΠΑ αλλά δεν καλείται στις συζητήσεις που γίνονται μεταξύ της ΕΛΜΕ και του «ΚΑΛΛΙΕΡΟΥ». Αν αυτό δεν είναι το άκρον άωτον της βλακείας, για να μη πω τίποτε άλλο, τότε τι είναι;

Καλό θα είναι, λοιπόν, να παραδειγματιστούμε απ’ αυτή την εμπειρία και, επειδή είμαστε «συνδικαλιστές», εργαζόμενοι και πολίτες σε μικρό τόπο να μάθουμε να διακρίνουμε τους οπορτουνιστές, είτε είναι μόνιμοι είτε περαστικοί, και όχι μόνο να μη τους ακολουθούμε αλλά και να τους απομονώνουμε, γιατί μπροστά στις φιλόδοξες ματαιοδοξίες τους δεν υπολογίζουν τίποτα.     

Περιμένω από όλους όσους συμμετέχουν στη Γραμματεία του ΣΥΣΕΠΑ να αναλάβουν τις ευθύνες τους και να επανενεργοποιήσουν τη λειτουργία του Συντονιστικού προς όφελος όλων των εργαζομένων της Πάρου και της Αντιπάρου.

Και μη ξεχνάμε όλοι ότι η «ισχύς εν τη ενώσει».-

Γιώργος Ανδρεάδης