Ξέρετε, το παράδειγμα της τιμής της σοκολάτας των 6 € είναι ένα
χαρακτηριστικό παράδειγμα της ασυδοσίας που υπάρχει όχι μόνο στο νησί αλλά σε
ολόκληρο το δυτικό κόσμο της αφθονίας και της κατανάλωσης. Ένα ποτήρι κρύα
σοκολάτα στοιχίζει στη τσέπη του τελικού καταναλωτή 6 €, δηλαδή 2.040 ελληνικές
δραχμές.
Και τι αναδύεται τώρα μέσα από
το διάλογο που ανοίγουμε; Ότι παρόλα αυτά είμαστε κι εμείς «ελεύθεροι» στο
πλαίσιο της ελεύθερης, βεβαίως, αγοράς να επιλέξουμε, μέσα από σωρεία μάλιστα
επιλογών, τη «φθηνή» επιλογή των 3,5 € δηλαδή των 1.190 ελληνικών δραχμών.
Φτάσαμε λοιπόν στο σημείο,
αγαπητοί ηλεκτρονικοί μου φίλοι, να θεωρούμε φυσιολογική την τιμή των 3,5 € ή των
1.190 ελληνικών δραχμών για ένα ποτήρι κρύα σοκολάτα. Αυτό, στην απλοελληνική πλουσιότατη
γλώσσα, σημαίνει το εξής.
Αν σήμερα ένας άνθρωπος, ο θεός
να τον κάνει, είναι πάνω από τριάντα ετών και δεν είναι άνεργος και πληρώνεται με το
βασικό μισθό ας πούμε των 600 € μηνιαίως , λέμε τώρα για να είναι στρογγυλά, είναι
από τους τυχερούς, γιατί μπορεί να πιει σοκολάτα. Μπορεί όμως ή θα του κάτσει
στο λαιμό ή στην καλύτερη θα του βγει απ’ τη μύτη;
Ο άνθρωπος αυτός, λοιπόν, αγαπητοί
ηλεκτρονικοί φίλοι, με βάση τα 600 τυχερά € του θα κληθεί να περάσει τη μέρα
του με τα 20 €, αν ο μήνας έχει τριάντα μέρες. Αν έχει τριανταμία, θα περάσει
με τις αποταμιεύσεις που θα έχει κάνει από το Φεβρουάριο, που ευτυχώς για αυτόν
ως γνωστό είναι κουτσός μήνας. Με αυτά τα 20 € αυτός ο τυχερός άνθρωπος θα
πρέπει να φάει, να πληρώσει το νοίκι, να ντυθεί, να πληρώσει την ασφάλειά του
(ξέχασα να σας πω ότι τα 600 τυχερά € του μισθού του είναι μεικτά), να πληρώσει
ΔΕΗ, ΟΤΕ, ΝΕΡΟ και βέβαια, ελεύθερος καθώς είναι, να πάει να πιεί τη σοκολάτα
των 6 €.
Αυτός ο αθεόφοβος, λοιπόν, που
πουλάει τη σοκολάτα 6 €, ζητάει από τον τυχερό άνθρωπο της προηγούμενης περιγραφής
πάνω από το 1/4 του μεροκάματού του, για να απολαύσει μερικές γλυκές στιγμές. Ας
μην είμαστε όμως τόσο αυστηροί. Ο τυχερός άνθρωπος μπορεί να πάει να την πιεί
και στον άλλο μαγαζάτορα που του ζητάει φυσιολογικά το 1/6 του μεροκάματού του.
Τέλος, αυτός ο υπέροχος τυχερός άνθρωπος στο πλαίσιο της ελεύθερης αγοράς που
ζει και κινείται μπορεί ελεύθερα να επιλέξει να μην πάει καθόλου να πιει
σοκολάτα, να μείνει με τους δικούς του για να μην πληρώνει νοίκι, να μην
καπνίσει, άλλωστε κάνει κακό και στην υγεία του, να μην πάει διακοπές, να μη
πάει στο γιατρό, όταν αρρωστήσει, να μείνει κλεισμένος στο δωμάτιό του και να
μην κάνει ποτέ δική του οικογένεια. Είναι τόσο τυχερός που έχει τα 600
ευρουδάκια του και μπορεί ελεύθερος να ζήσει και ελεύθερος να επιλέξει μέσα από
δεκάδες επιλογές.
Και να σκεφτείτε, αγαπητοί
ηλεκτρονικοί φίλοι, ότι η κουβέντα που κάνουμε δεν είναι επί της ουσίας, γιατί όπως
είπαμε και παραπάνω, χωρίς σοκολάτα μπορεί να ζήσει κάποιος, χωρίς ψωμί όμως ή χωρίς
γάλα ή χωρίς νερό; Βέβαια, ακόμα και για αυτά να μιλήσουμε μας διαφεύγει μια
ανατριχιαστικά τραγική λεπτομέρεια, η οποία μόνιμα απουσιάζει από τη σκέψη του τυχερού
δυτικού ανθρώπου, όταν καταναλώνει, ό,τι κι αν καταναλώνει. Με ποιον τρόπο
άραγε φτάνει η σοκολάτα στο ποτήρι των 6 ή των 3,5 € και με τι κόστος; Με ποιον
τρόπο μπαίνει στα κουτιά που φτάνουν στα ντουλάπια μας; Αν έχετε τη διάθεση
ψάξτε το, είναι πολύ εύκολο, και πείτε μου πόσο πολλά ή λίγα είναι τα 6 ή τα
3,5 ευρώ που βάζει ο καθένας στο ταμείο του απ’ αυτό το ποτήρι κρύα σοκολάτα;;;
Γιώργος Ανδρεάδης