Το ευ ζην είναι άλλο θέμα συζήτησης

Το τελευταίο διάστημα, εδώ και περίπου πέντε μήνες, έχω αναλάβει, ύστερα από απόφαση του Δημάρχου, «παράλληλα» καθήκοντα ως πρακτικογράφος του Δημοτικού Συμβουλίου. Αυτές τις μέρες ασχολούμαι με την απομαγνητοφώνηση της Συνεδρίασης που είχε γίνει στις 13 του περασμένου Ιούλη με θέμα «Ενημέρωση από τον Πρόεδρο του ΕΚΑΒ για τη στελέχωση του ΕΚΑΒ Πάρου και τη μεταφορά ή μη του ασθενοφόρου του Κέντρου Υγείας εκτός Πάρου».

            Πέρα από τις απόψεις που ακούγονται, με τις οποίες άλλος θα διαφωνήσει κι άλλος θα συμφωνήσει, πέρα από τις όποιες αποφάσεις πάρθηκαν και πέρα από το τι υλοποιήθηκε τελικά, δύο πράγματα μου κάνανε πραγματική εντύπωση από το σύνολο της συζήτησης. Το πρώτο ήταν η παντελής απουσία ενασχόλησης με τη νέα νομοθεσία που διέπει την υγεία στη χώρα μας. Και εξηγούμαι.

            Όταν περιήλθε στα χέρια μου ο ν. 4368/2016 περί «Υγειονομικής κάλυψης ανασφάλιστων και ευάλωτων κοινωνικών ομάδων», η πρώτη δουλειά που έκανα ως προϊστάμενος του τμήματος κοινωνικής μέριμνας του Δήμου αλλά και ως συνδικαλιστής ήταν να μελετήσω το συγκεκριμένο νόμο και παράλληλα να αρθρώσω κάποιες προτάσεις υλοποίησής του. Τη μελέτη αυτή και τις προτάσεις μου τις κατέθεσα τόσο στο Δήμο ως υπηρεσία όσο και στο ΔΣ του Συλλόγου μου ως Αντιπρόεδρός του. Το ΔΣ αποδέχτηκε τις προτάσεις μου, τις υιοθέτησε και ως συνέχεια τούτου τις κατέθεσε στο ΔΣ του Συλλόγου Φίλων του Κέντρου Υγείας το οποίο είχε εκλεγεί στις αρχές του καλοκαιριού, πρωτίστως για συζήτηση και διαβούλευση. Κάποια στιγμή, αν θυμάμαι καλά, έκανα και μια δημοσίευση. Έκτοτε, και με τις δύο ιδιότητές μου, είμαι σε αναμονή της συζήτησης, όχι για την υλοποίηση των προτάσεών μου, που μπορεί να είναι για τον πάτο της θάλασσας, αλλά για την αξιοποίηση της νομοθεσίας. Τέλος, στις 13 του Ιούλη που έγινε το Δημοτικό Συμβούλιο για το ασθενοφόρο ο Γραμματέας του Σωματείου μας, εκπροσωπώντας το Σύλλογό μας, αναφέρθηκε σε ένα πολύ συγκεκριμένο κομμάτι του παραπάνω νόμου. Συγκεκριμένα, στο άρθρο 78 στο οποίο προβλέπεται: «Στις περιοχές όπου υπάρχουν Κέντρα Υγείας, τα οποία δεν διαθέτουν προσωπικό για τη λειτουργία των ασθενοφόρων τους ή που το προσωπικό τους δεν επαρκεί για την πλήρη κάλυψη μεταφοράς ασθενών, δύναται:

α) προσωπικό του πυροσβεστικού σώματος και

β) προσωπικό των Ο.Τ.Α. να οδηγεί τα ασθενοφόρα που ανήκουν στο Κέντρο Υγείας, κατόπιν αιτήματος αυτού, υπό τις ακόλουθες προϋποθέσεις. Το ως άνω προσωπικό πρέπει να διαθέτει επαγγελματική άδεια οδήγησης και να έχει εκπαιδευτεί ταχύρρυθμα σε βασικές γνώσεις παροχής πρώτων βοηθειών…» καθώς

επίσης και στο άρθρο 89 στο οποίο αναφέρεται:

«1. Επιτρέπεται η σύναψη προγραμματικών συμβάσεων μεταξύ του Υπουργείου Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, των λοιπών Υπουργείων, των Περιφερειών, των Δ.Υ.ΠΕ., των Μονάδων Κοινωνικής Φροντίδας, του Εθνικού Κέντρου Άμεσης Κοινωνικής Βοήθειας, του Εθνικού Συμβουλίου Κοινωνικής Φροντίδας, του Εθνικού Κέντρου Άμεσης Βοήθειας, του Εθνικού Παρατηρητηρίου Ατόμων με Αναπηρίες και των Ο.Τ.Α. α΄ και β΄ βαθμού, καθώς και μεταξύ αυτών και οποιουδήποτε δημόσιου ή ιδιωτικού φορέα ή μη κυβερνητικής οργάνωσης στο πλαίσιο της εύρυθμης οργάνωσης και λειτουργίας τους.

2. Με τις Προγραμματικές συμβάσεις επιδιώκεται ιδίως ο συντονισμός δράσης, λειτουργίας και παροχής υπηρεσιών και η αποτελεσματικότερη παρέμβαση σε κοινούς τομείς αρμοδιοτήτων, η μελέτη, κατάρτιση, εκτέλεση και διαχείριση προγραμμάτων κοινωνικής φροντίδας και ειδικών προγραμμάτων εθελοντισμού…».

            Όπως εύκολα μπορεί να αντιληφθεί κάποιος, ο συνδυασμός των δύο παραπάνω άρθρων μπορεί να λύσει ή έστω να προσπαθήσει να λύσει πολλά ή έστω κάποια από τα ζητήματα υγείας που μας ταλαιπωρούν. Πέρα ακόμα και από την απλούστατη τελευταία διαπίστωση, μου έκανε αλγεινή εντύπωση το ότι κανείς από τους παρευρισκόμενους δεν αναφέρθηκε στη νομοθεσία που κατέθεσε ο Γραμματέας του Συλλόγου μας, η οποία είχε απόλυτη συνάφεια με το θέμα που συζητούνταν. Και, βέβαια, αυτό έχει ξεχωριστή σημασία, γιατί μιλάμε για θεσμοθετημένα όργανα όπως το Δημοτικό Συμβούλιο στο σύνολό του, ο Πρόεδρός του, ο Δήμαρχος, ο Έπαρχος, ο Βουλευτής, ο Πρόεδρος του ΕΚΑΒ, η διευθύντρια του ΕΚΑΒ, ο εκπρόσωπος του Κέντρου Υγείας, ο τύπος, οι φορείς και, τέλος, όλοι εμείς οι πολίτες. Και ξέρετε, σας μιλά ένας άνθρωπός ο οποίος δεν έχει καμία διάθεση να επιρρίψει στείρες ευθύνες σε κανέναν. Ένας άνθρωπος που αντιπαλεύει σχεδόν μόνιμα τους άδικους νόμους της αστικής πολιτείας. Ένας άνθρωπος που θεωρεί, πρώτα απ’ όλα,  πολιτική υποχρέωση του καθενός και ειδικότερα των εκπροσώπων να μελετήσει τη νομοθεσία και δεύτερον, δημοκρατικό δικαίωμα του καθενός να την εφαρμόσει ή να αγωνιστεί για να την αλλάξει.  

            Το δεύτερο θέμα που μου έκανε εντύπωση ήταν η προχειρότητα με την οποία αντιμετωπίστηκε το αεροπλάνο των αεροδιακομιδών του Βελεντζείου από τους ανθρώπους του ΕΚΑΒ (πρόεδρος, διευθύντρια). Πρώτος το θέμα το έβαλε στο τραπέζι ο κ. Ροκονίδας. Αναφέρθηκε στην ύπαρξη του υγειονομικού αεροσκάφους σε αντιδιαστολή με την ασύμφορη πλωτή μεταφορά. Η απάντηση από τη διευθύντρια κεραυνός εν αιθρία. «Και δεν ξέρω τι είναι αυτό το αεροσκάφος, άλλες είναι οι προϋποθέσεις διακομιδής με τα πλωτά, άλλες για την αεροδιακομιδή, η ΥΠΑ είναι υπεύθυνη για την πτήση του αεροπλάνου, εμείς πετάμε με βάση τη νομοθεσία που διέπει την πολεμική αεροπορία, δεν ξέρω αν το αεροπλάνο σας διαθέτει καμπίνα αποσυμπίεσης, εμείς νοιαζόμαστε για τη δημόσια υγεία» και άλλα τέτοια ωραία σύνθεσαν την απάντησή της. Όταν της απάντησε ο κ. Βελέντζας ότι «το συγκεκριμένο αεροπλάνο έχει κάνει πάνω από 750 αεροδιακομιδές χωρίς το παραμικρό πρόβλημα», η απάντηση ήταν μια απ’ τα ίδια, όταν ο κ. Βλαχογιάννης της επέστησε την προσοχή για τις αιχμές που αφήνει για την πτητική ικανότητα της μεταφοράς των ασθενών από το συγκεκριμένο αεροπλάνο, πάλι η απάντηση ήταν μια απ’ τα ίδια και, όταν ο κ. Τζανακόπουλος ξανάβαλε πιο επιτακτικά το θέμα, ειπώθηκε τελικά ότι το ΕΚΑΒ είναι ανοικτό σε οποιαδήποτε συζήτηση για τις προϋποθέσεις αξιοποίησης του αεροσκάφους.

            Να σας ενημερώσω ότι η κυρία που δηλώνει ότι δεν ξέρει τίποτα για το αεροπλάνο μας είναι η καθ’ ύλην υπηρεσιακή αρμόδια για τον επιχειρησιακό σχεδιασμό του ΕΚΑΒ, γιατρός αναισθησιολόγος και, όπως η ίδια λέει, με πάνω από 20 χρόνια υπηρεσία στις αεροδιακομιδές. Διαθέτει, λοιπόν, ένα άριστο βιογραφικό, η ανθρωπιστική της βοήθεια στην κοινωνία είναι τεράστια και κάτι παραπάνω από δεδομένη και δεν είναι δυνατόν ως συνέχεια και μόνο αυτής της ανθρωπιστικής προσφοράς της να μας δίνει τέτοιες απαντήσεις, γιατί η απογοήτευση που εισπράττουμε από τους αξιότερους είναι πολλαπλάσια.

            Το ακόμα χειρότερο όμως ήταν άλλο. Όταν ο κ. Βελέντζας, απευθυνόμενος στο βουλευτή κ Συρμαλένιο, είπε ότι «στην τελευταία συνάντηση με όλους τους εμπλεκόμενους με την υγεία φορείς, το Βελέντζειο είχε έτοιμη πρόταση για την λειτουργία του αεροπλάνου. Αντί να συζητήσουμε αυτό, φέρατε τροπολογία που τοποθετούσε το αεροπλάνο μας στην τρίτη θέση χρησιμοποίησής του, προτάσσοντας στην πρώτη θέση τα πλωτά μέσα και στη δεύτερη την πολεμική αεροπορία». Σε απάντηση αυτής της τόσο σοβαρής καταγγελίας ο βουλευτής είπε ότι «είχατε δεσμευτεί ως βελέντζειο να μελετήσετε την τροπολογία και να φέρετε νέα πρόταση». Εδώ ο λαός μας λέει «μας χαρίζανε ένα γάιδαρο κι εμείς τον κοιτούσαμε στα δόντια». Έρχεται ένα ίδρυμα και σχεδόν μας χαρίζει ένα αεροπλάνο το οποίο είναι εξοπλισμένο με μηχανήματα και άλλα που κοστίζουν πάνω από 100.000 €, με γιατρό και νοσηλευτή πληρωμένο από το βελέντζειο, με πιλότο κι εμείς, μέσω του βουλευτή μας που μας εκπροσωπεί στο Ελληνικό κοινοβούλιο, απαντάμε κάντε μας πρόταση για να δεχτούμε το χάρισμά σας.

            Λέω, λοιπόν, ως πολίτης αυτού του δύσμοιρου τόπου και ειδικότερα αφού με εκπροσωπείτε να κόψετε το λαιμό σας και να βρείτε τρόπο να απαλλαγούμε από τον υδροκεφαλισμό του γραφειοκρατικού κράτους που δημιουργήσατε, πάντα ως εκπρόσωποι, διότι μόνο μέσα από την παροχή δημόσιων αγαθών μπορεί να εξασφαλιστεί έναν μίνιμουμ ισότητας για το ζην της ανθρωπότητας. Το ευ ζην είναι άλλο θέμα συζήτησης και προϋποθέτει την κατάργηση των αντιπροσωπειών και την ανάδειξη των αμεσοτήτων και της αυτοδιαχείρισης.   

Γιώργος Ανδρεάδης