Η θλιβερή εικόνα όσων διαδήλωσαν χθες στο Σύνταγμα υπέρ δήθεν, της ευρωπαϊκής προοπτικής της χώρας, κρατώντας σημαίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και φωνάζοντας ρυθμικά "Ευρώπη, Ευρώπη", με τα ανόητα και ανορθόγραφα πλακάτ στ' αγγλικά που καταδίκαζαν το "κόκκινο κράτος", τα συνδικάτα και τον "σταλινισμό στην Ελλάδα", είναι μία ακόμη απόδειξη της εσωτερίκεσης από μεγάλο μέρος του πληθυσμού της οριενταλιστικής ματιάς των Δυτικών για τους Έλληνες. Οι άνθρωποι αυτοί αναπαράγουν όλα τα ρατσιστικά στερεότυπα για την Ελλάδα που κατασκεύασε ο κυρίαρχος ευρωπαϊκός λόγος για να νομιμοποιήσει τις πολιτικές λιτότητας (τεμπέληδες Έλληνες, με αρχαϊκές κοινωνικές και κρατικές δομές που απαιτούν να ζουν πλουσιοπάροχα με τα δανεικά και αγύριστα των Ευρωπαίων). Την ίδια στιγμή που υπερασπίζονται μία καρικατούρα ευρωπαϊσμού που μοιάζει να είναι βγαλμένη από ψυχροπολεμικά προπαγανδιστικά βίντεο αντικομμουνιστικού περιεχομένου της δεκαετίας του 50.
Οι συγκεντρωμένοι, στην πλειοψηφία τους μέλη των μικρομεσαίων και μεσαίων στρωμάτων, φώναζαν για την παραμονή της χώρας στην Ευρώπη που την ταυτίζουν αποκλειστικά με το ευρώ. Μίας Ευρώπης της οποίας οι ηγεσίες και οι οργανικοί διανοούμενοι αντιμετωπίζουν τα τελευταία χρόνια την Ελλάδα εντελώς ρατσιστικά και απαξιωτικά. Ταπεινώνουν κυβερνήσεις της - "Είσαι ένας γαμημένος ψυχοπαθής" αποκάλεσε ο Σαρκοζί τον Γ. Παπανδρέου στις Κάννες το 2011- εξευτελίζουν υπουργούς της και εμφανίζουν στις μεγάλες κυκλοφορίας εφημερίδες τους τους Έλληνες με ρατσιστικά μοτίβα που παραπέμπουν κατευθείαν στην τρομακτική δεκαετία του 30. Μίας Ευρώπης που επιμένει στην πολιτική λιτότητας και περικοπών παρά την οικονομική καταστροφή της προηγούμενης πενταετίας και στην πλήρη αποπληρωμή ενός χρέους που δεν αποπληρώνεται με τίποτα, σύμφωνα με τα λόγια του πρώην καγκελάριου της Γερμανίας, Χέλμουτ Σμιτ. Και όλα αυτά απέναντι σε μία κυβέρνηση, καλή η κακή, αλλά πιο ευρωπαϊστική και απ' τους Ευρωπαίους και φανατικά υπέρ του ευρώ, που το μόνο που ζητά από την "παραδεισένια" Ευρώπη είναι να μην αυξηθεί ο ΦΠΑ στο ρεύμα και να μην περικοπούν άλλο οι συντάξεις.
Αυτοί που διαδήλωσαν χθες δεν είναι ευρωπαϊστές, με την έννοια της υπεράσπισης κάποιων δυτικών, διαφωτιστικών αξιών που ταυτίζονται με την Ευρώπη, εκτός και αν αυτές τις αξίες τις ενσαρκώνουν άνθρωποι σαν τον Άδωνι Γεωργιάδη και τη Σοφία Βούλτεψη. Ακολουθώντας την εξαιρετική ανάλυση του Φραντς Φανόν για την ψυχολογία των αποικιοκρατούμενων λαών στο "Μαύρο δέρμα, λευκές μάσκες", θα λέγαμε πως είναι απλά "ιθαγενείς" που έχουν ενσωματώσει την οριενταλιστική εικόνα των Δυτικών για τους Έλληνες απ' την ίδρυση του ελληνικού κράτους και ύστερα. Ως μία προνεωτερική, ανορθολογική κοινωνία στην γκρίζα ζώνη των Βαλκανίων, που τυπικά ανήκει στην Ευρώπη αλλά δεν είναι αληθινό μέρος της Δύσης.
Συνέπεια αυτής της εσωτερίκευσης είναι ν' αναπτύξουν ένα σύμπλεγμα κατωτερότητας ως ανήκοντες σε μία "προβληματική", όχι ακριβώς "δυτική" κοινωνία, το οποίο και προσπαθούν να υπεραναπληρώσουν πηθικίζοντας ό,τι προσλαμβάνουν ως δυτική κουλτούρα και φυσικά, υποτασσόμενοι πλήρως στις επιταγές του Κυρίου τους (των Ευρωπαίων) που ως φορέας του "διαφωτισμού" και του "ορθού λόγου", έχει πάντα δίκιο. Η προοπτική να απολέσουν την φαντασιακή αποδοχή αυτού του Κυρίου συνιστά σχεδόν απώλεια ταυτότητας και τους γεμίζει με τρόμο. Οι άνθρωποι αυτοί δεν είναι "Ευρωπαίοι", όπως αυτάρεσκα πιστεύουν και αγωνιωδώς προσπαθούν ν' αποδείξουν. Είναι οι (κατά Μάλκομ Χ), "οικιακοί νέγροι" (house negroes) των Ευρωπαίων.