Μην πεις ότι δεν σε προειδοποιήσαμε.....
Σύνταγμα: 'Αρθρο 22: (Προστασία της εργασίας)
1. H εργασία αποτελεί δικαίωμα και προστατεύεται από το κράτος, που μεριμνά για τη δημιουργία συνθηκών απασχόλησης όλων των πολιτών και για την ηθική και υλική εξύψωση του εργαζόμενου αγροτικού και αστικού πληθυσμού.
Όλοι οι εργαζόμενοι, ανεξάρτητα από φύλο ή άλλη διάκριση, έχουν δικαίωμα ίσης αμοιβής για παρεχόμενη εργασία ίσης αξίας.......
5.Tο Kράτος μεριμνά για την κοινωνική ασφάλιση των εργαζομένων, όπως νόμος ορίζει.
Ο αγώνας που έκαναν οι εργαζόμενοι στην καθαριότητα των Δήμων με το συνδικάτο τους ήταν η ευκαιρία και για σένα να καταλάβεις και να απαιτήσεις στο πλευρό τους το συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμά σου ή των παιδιών σου στην αμειβόμενη εργασία, κάπως όπως την ξέραμε μέχρι πρότινος, με κάπως αξιοπρεπή διαβίωση.
Αν κάποιοι θέλουν να περάσουμε με γοργούς ρυθμούς στην ξεθεμελίωση όλων των εργασιακών δικαιωμάτων, δεν χρειάζεται να ανυπομονούν, καθώς όπως είδαμε ή κυβέρνηση αυτή, το εφάρμοσε η ίδια μέσα από τον κρατικό της μηχανισμό, καθιερώνοντας πλέον ως σκλάβους της τους 30.000 συμβασιούχους - παρατασιούχους.
Ούτε επίτηδες και οργανωμένα να το είχε κάνει προκειμένου να μας οδηγήσει στα άκρα και τα σύρει κάποιους να επικαλούνται ως "ορθολογική λύση" την παράδοση του κομβικού τομέα της καθαριότητας των Δήμων σε εργολαβικά χέρια.
Εξάλλου, θα το έφερναν οι καιροί μας και μην μας πείτε ότι δεν σας προειδοποιήσαμε: "Είναι ο καπιταλισμός ....."
Δεν είναι όμως μόνο ο καπιταλισμός.
Τριάντα χιλιάδες συμβασιούχοι αυτή την στιγμή παραμένουν ακόμη απλήρωτοι για 6ο συνεχή μήνα και σε ομηρία. Είναι οι ίδιοι άνθρωποι που σου ξεβρώμιζαν την πόλη σου! Είναι αυτοί που ενώ καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες του τόπου μας, το Ελεγκτικό Συνέδριο επιλέγει να θεωρεί παράνομη την παράταση των συμβάσεών τους και όχι το γεγονός ότι είναι ήδη αορίστου, σύμφωνα με την δική του ερμηνεία. Η απόφαση είναι επιλεκτικά πολιτική και δέσμια των μνημονιακών επιταγών.
Γνωρίζω πολύ καλά ότι δεν φταίμε εμείς που βρίσκονται εδώ.
Γι’ αυτές τις σκοπιμότητες, τις λάθος αποφάσεις, τις ανήθικες υποσχέσεις, τις εσφαλμένες κινήσεις, την αδιαφορία και το αποτέλεσμα, υπάρχουν συγκεκριμένα ονόματα χαραγμένα στην μνήμη μας. Ονόματα που δεν είναι ούτε το δικό μου, ούτε τα δικά σας. Ευθύνες που δεν είναι ούτε δικές μου, ούτε δικές σας. Υποχρεώσεις που δεν είναι ούτε δικές μου, ούτε δικές σας.
Τα «εύσημα» ανήκουν αποκλειστικά στην κυβέρνηση της χώρας μας, που με απαράδεκτο τρόπο, αφενός προκάλεσε το φαινόμενο, αφετέρου συνεχίζει να υποβαθμίζει το γεγονός και δεν παρέχει τίποτα για την ελάχιστη σωστή διαβίωση τόσων ανθρώπων, παρά επιλέγει να τους πετάξει σαν τα σκουπίδια και απλήρωτους , μετά από τόσες ελπίδες που τους έδωσε.
Οι ορθολογιστές έχουν να διαχειριστούν το θέμα σφαιρικά, όπου αυτό σημαίνει ότι οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να έχουν τρόπο διεκδίκησης, γιατί σήμερα έχουμε τον καπιταλισμό, όπου θα σου λύσει το πρόβλημα. Από τους δημότες κάποιοι εξοργίζονται, κάποια άλλοι παραμένουν αδιάφοροι. Τα κοράκια περιμένουν την ευκαιρία τους και κάποιοι ίσως πέφτουν στην παγίδα τους.
Είναι και ο άνθρωπος....
Στη μέση όλων αυτών όμως υπάρχουν άνθρωποι.
Υπάρχουν οι άνθρωποι που θα έπρεπε να σκέφτονται πρώτα τον άνθρωπο πριν μιλήσουν!
Έτσι θα κοιτούσαν σφαιρικά.
Ο καπιταλισμός δεν έρχεται από μόνος του. Τον σπρώχνει κι ο καθένας μας, με την έλλειψη θέσης, με την λάθος οπτική του θέση, με την έλλειψη αλληλεγγύης, με την έλλειψη συμμετοχής του σε κοινό αγώνα.
Υπάρχουν οι συγκεκριμένοι άνθρωποι που πεινάνε, αυτοί και τα παιδιά τους, που τους κόβουν το ρεύμα, που απειλούνται με κατάσχεση και αυτό υπό την σκέπη της κρατικής μηχανής, που ακόμα μας επιτρέπει το απεργιακό μας δικαίωμα και αν δεν το χρησιμοποιούμε, είμαστε συμμέτοχοι σ' αυτό που έρχεται.
Υπάρχουν άνθρωποι που δεν μπορούν να γυρίσουν και δεν μπορούν να φύγουν. Υπάρχουν άνθρωποι που δεν μπορούν να διαλέξουν, δεν μπορούν ν αποφασίσουν, δεν μπορούν να διαχειριστούν την κατάσταση.
Γιατί, πίσω και πάνω από όλα όσα γίνονται, είναι οι άνθρωποι …
Υπάρχει το ίδιο το συνδικάτο και η ηγεσία του που σε μια δύσκολη συνδικαλιστικά εποχή, αποφάσισε να πάρει τον αγώνα τους στην πλάτη του. Αποφάσισε την κρίσιμη αυτή ώρα, που κινδυνεύει σοβαρά ο δημόσιος χαρακτήρας των δημοτικών - ανταποδοτικών υπηρεσιών να σε καλέσει σε συμπόρευση.
Η ευθύνη και η υποχρέωση από τη μια μεριά, με την βοήθεια από την άλλη, είναι δυο ξεχωριστά μεταξύ τους πράγματα.
Εμείς αγωνιστήκαμε γιατί είχαμε την ευθύνη, αλλά σίγουρα η πλειοψηφία δεν νιώθει τέτοιες υποχρεώσεις σήμερα. Οπότε, δεν μας ανάγκασε και δεν μας το επέβαλε κανείς. Δεν αγωνιστήκαμε γιατί θα γινόταν κάτι μαγικό που θ' αλλάξει τελείως τις ζωές τους, ή τις ζωές όλων μας, στην Ελλάδα των μνημονίων! Ουτοπικό όνειρο, εφόσον η πλειοψηφία έχει παγώσει και δεν αντιδράει σε καλέσματα. Δεν αγωνιστήκαμε γιατί θα κερδίζαμε κάτι, εμείς, απ' αυτό τον αγώνα. Αγωνιστήκαμε πρωταρχικά, για να τους βοηθήσουμε, γιατί θα τους βοηθούσαμε έτσι κι αλλιώς. Με τα λίγα που μπορούμε, με τις λέξεις που θα φωνάζαμε. Βοηθήσαμε, γιατί έτσι θα νιώθαμε καλύτερα εμείς.
Αγωνιστήκαμε, πρώτα γι αυτόν τον λόγο, λοιπόν. Για το "υποτίθεται" Συνταγματικό, το αναφέρετο ανθρώπινο δικαίωμα στην αξιοπρεπή εργασία και επιβίωση. Όχι μόνο γι αυτό όμως....
Εσύ δεν έχεις καμία ευθύνη να τους βοηθήσεις με την θέση σου. Γιατί, αυτούς, εξάλλου και όχι κάποιους άλλους;
Έχεις την ευθύνη όμως να ανοίξεις τα αυτιά σου και να ακούσεις το γιατί αυτός ο αγώνας αφορά και εσένα και την υπόληψή σου σαν άνθρωπο.
Έχεις την ευθύνη όμως να ανοίξεις τα αυτιά σου και να ακούσεις το γιατί αυτός ο αγώνας αφορά και εσένα και την υπόληψή σου σαν άνθρωπο.
Οι Δημοτικοί εργάτες είναι ο τομέας που φροντίζει την καθαριότητα της εκάστοτε περιοχής με επικίνδυνους όρους για την σωματική τους ακεραιότητα, με ελλειπή πλέον μέτρα προστασίας και ασφάλειας, πάντα όμως με αληθινό ενδιαφέρον για την σωστή καθαριότητα της περιοχής που τους αναλογεί.
Δεν μπορούμε να φανταστούμε ότι ο ιδιώτης επιχειρηματίας θα ενδιαφερθεί για το συμφέρον του τόπου μας, όπως το κάνει ο Δημοτικός υπάλληλος, εργάτης, σκουπιδιάρης, που όποιον και να ρωτήσεις έχει υποστεί ανεπανόρθωτες βλάβες στην υγεία του κάνοντας με πλήρη συνείδηση την δουλειά του. Κανείς μας, σίγουρα δεν ήθελε να φτάσουμε στο σημείο το εκρηκτικό από άποψη διασφάλισης της δημόσιας υγείας ή της ελλιπούς προστασίας από τον οποιονδήποτε κίνδυνο έχει να κάνει με την συσσώρευση τεραστίου όγκου σκουπιδιών.
Οι Δημοτικοί υπάλληλοι είναι αυτοί που ορκισμένοι να εξυπηρετούν τους Δημότες τους, σήμερα σας κρούουν τον κώδον του κινδύνου για κάτι που αφορά όλους μας.
Ο Δημοτικός υπάλληλος είναι αυτός που ενδιαφέρεται για την ανακύκλωση, την υπερασπίζεται και την προάγει και είμαστε σχεδόν έτοιμοι σαν τοπική κοινωνία να περάσουμε στο στάδιο της "διαλογής υλικών στην πηγή", με αποτέλεσμα την τεράστια μείωση του όγκου των απορριμάτων.
Ο κάθε ιδιώτης επιχειρηματίας δεν θα το κάνει αυτό. Δεν θα ενδιαφερθεί ούτε για το συμφέρον των πολιτών ούτε για το περιβάλλον. Θα ενδιαφερθεί σίγουρα για την αύξηση των δικών του κερδών.
Οι Δημοτικοί υπάλληλοι με τον αγώνα τους δεν διεκδικούν μόνο την μονιμοποίηση των συμβασιούχων - παρατασιούχων, αλλά επίσης σας θέλουν στο πλευρό τους για να βάλουμε φρένο στον κατήφορο προς την εργασιακή σκλαβιά, στην εκχώρηση της καθαριότητας σε μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα, τα οποία δεν θα ωφελήσουν, αλλά θα αποτελειώσουν τα εναπομείναντα εργασιακά δικαιώματα ανεπανόρθωτα, τις παρεχόμενες υπηρεσίες στην καθαριότητα, την διαχείριση των αποβλήτων και θα επιβαρύνουν ακόμη περισσότερο οικονομικά τους Δημότες.
Η ευθύνη και η υποχρέωσή μας είναι να σε προειδοποιήσουμε!
Στον Δημότη μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου