Έχω την αίσθηση ότι πλέον, εκεί
στο σύριζα, έχουν χάσει παντελώς πια το μέτρο. Λες και το αεροπλάνο ψέκασε
ιδιαίτερα μεγάλη ποσότητα πάνω από την Κουμουνδούρου και το Μαξίμου.
Ξέρετε, όλοι εμείς που είμαστε
κάποτε στο σύριζα και ήμασταν περπατημένοι σε άλλα μονοπάτια είχαμε την ψευδαίσθηση,
όπως τελικά αποδείχθηκε, ότι με τον σύριζα θα έμπαινε ένας πάτος στο βαρέλι της
κατάντιας μας. Ξέραμε πολύ καλά ότι, ακόμα κι αν το ήθελε, δεν θα μπορούσε,
ειδικά με μεσοβέζικους τρόπους, να αντιπαλέψει ένα απόλυτα ξοφλημένο σύστημα που,
για να επιβιώσει, δεν διστάζει να ξεκληρίσει έθνη, φυλές, πολιτισμούς.
Θεωρούσαμε, λοιπόν, τον σύριζα
ένα αναγκαίο κακό, ευελπιστώντας παράλληλα να βάλει πάτο στο βαρέλι. Έναν πάτο
που θα είχε να κάνει με μια διαπραγμάτευση που θα σεβόταν την ανημπόρια του
μέσου Έλληνα για περισσότερα μέτρα, τη μίνιμουμ εξασφάλιση εργασιακών δικαιωμάτων,
την τοποθέτηση του λαού πάνω από το χρήμα, την ανασυγκρότηση της υγείας και της
παιδείας, την κατάργηση του ΤΑΪΠΕΔ και τη διασφάλιση της δημόσιας περιουσίας,
την κατάργηση άδικων και αντισυνταγματικών νόμων τύπου ενφια, την ρύθμιση των κόκκινων
δανείων, όχι χαρίζοντάς τα στον κόσμο αλλά πιέζοντας τις τράπεζες να αναλάβουν
κι αυτές την ευθύνη του ρίσκου της επένδυσης που έκαναν, χρησιμοποιώντας τις ζωές
μας. Δυστυχώς ακόμα κι αυτά τα μίνιμουμ συστημικά όνειρα διαψεύστηκαν από τον
σύριζα παταγωδώς.
Ο κόσμος δυστυχώς, έτσι κι
αλλιώς, αλλάζει αργά. Το κακό είναι ότι η γιαλαντζί αριστερά μας πάει και
πίσω. Ο κόσμος στο εξωτερικό δεν
γνωρίζει τι είναι ο σύριζα. Ο κόσμος έξω πιστεύει ότι μια αριστερή και μάλιστα
ριζοσπαστική δύναμη έχει υποταχθεί πλήρως στη νεοφιλελεύθερη πολιτική της λιτότητας,
θάβοντας την ελπίδα του απλού κόσμου στα έγκατα της γης. Οι συνέπειες αυτής της
πολιτικής υποταγής της Ελληνικής αριστεράς, και μάλιστα όταν όλα τα μάτια του
κόσμου είναι στραμμένα πάνω μας, συνθέτουν μια ταπεινωτική ήττα με ολέθρια αποτελέσματα.
Ήδη στην Ισπανία οι podemos
κατρακύλησαν στην τρίτη θέση των δημοσκοπήσεων με 12% ενώ ο Ραχόι ανέβηκε
πρώτος με σχεδόν 29%.
Το κακό με όλα αυτά είναι ότι η
αριστερά χρεώνεται με μία κυβέρνηση την οποία ποτέ δεν άσκησε. Γιατί δυστυχώς
εδώ στην Ελλάδα είσαι ό,τι δηλώσεις. Έτσι, η άγρια νεοφιλελεύθερη πολιτική που
ασκείται από το σύριζα, για κάποιους αδαείς, είναι αριστερή και μόνο αριστερή
και δυστυχώς αυτό το χρεώνεται ολόκληρη η αριστερά, που επιμελώς και διαρκώς χάνει
την αξιοπιστία της ειδικότερα, όταν κάποιοι παραμένουν άπραγοι και λουφαγμένοι.
Και σα να μη φτάνουν όλα αυτά, ο
σύριζα καλεί τον κόσμο να συμμετέχει στις κινητοποιήσεις που θα γίνουν αύριο. Η
κατρακύλα δεν έχει τελειωμό. Δηλαδή τι θέλει ο σύριζα; Να διαλύσει και το
τελευταίο απομεινάρι του όποιου κινήματος; Πού καλεί τον κόσμο; Να αντισταθεί σε μια πολιτική που από χέρι
ακόμα και οι «σύντροφοι» της βάσης διαλαλούν ότι δεν μπορεί παρά να την
ακολουθήσουμε; Δηλαδή καλεί τον κόσμο σε μια de facto προδιαγεγραμμένη ήττα;
Μου λες, «σύντροφε» συριζαίε, να
αγωνιστώ δίπλα σου ενάντια σε μια πολιτική που εσύ ο ίδιος έχεις πείσει τον
εαυτό σου ότι πρέπει να εφαρμόσεις; Μα
επιτέλους, στο όνομα ποιας συντροφικότητας, «σύντροφε – συναγωνιστή» συριζαίε,
με εμπαίζεις;
Γιώργος Ανδρεάδης