Εξαπανέκαθεν που λέει και ο
απλός Ελληνικός λαός ήθελα να νιώθω λεύτερος. Πάντα έλεγα, λέω και θα λέω την
άποψή μου όσο κόντρα κι αν είναι στην επικρατούσα άποψη της όποιας ομάδας
ανήκω. Θεωρώ ότι οι καθαρές αλήθειες πρέπει να εκφράζονται και μέσα από τη
σύγκρουση να διεκδικούν τη θέση τους στη δημοκρατία. Επίσης πιστεύω ότι οι
ελεύθερες από συμφέροντα αλήθειες πάντα έχουν να δείξουν κάτι διαφορετικό και
μάλιστα, όταν είναι εκφρασμένες άρα καταγεγραμμένες, αναδεικνύουν τα λάθη των
αποφάσεων που έχουν παρθεί και έχει ανάγκη η ιστορία, για να μας διδάξει. Έτσι
πάντα πίστευα στην ελευθεροτυπία και στην έκφραση της ελεύθερης βούλησης όχι
μόνο από την πλευρά μου αλλά και από τους συνομιλητές μου, όσο διαφορετικές ή
αντίθετες από τις δικές μου απόψεις κι αν είχαν.
Αυτή την αρχή πιστεύω ότι ο
ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ και στη συνέχεια ο ΣΥΡΙΖΑ την υπηρέτησαν με συνέπεια για πάνω από
20 χρόνια. Και την υπηρέτησαν μέσα σε ένα εξαιρετικά εχθρικό περιβάλλον όπου μέσα
από όλο το πολιτικό φάσμα, από την άκρα δεξιά μέχρι την άκρα αριστερά, έζεχνε η
υποταγή της ελεύθερης βούλησης στην επικρατούσα άποψη. Έτσι σε αντίθεση με τη
δυσνόητη διγλωσσία του ΣΥΡΙΖΑ, η υποταγή της ελεύθερης βούλησης, αρχή της δημοκρατίας,
στην πειθαρχία του κόμματος ηγεσίας έφερε δύο μνημόνια και τεράστια
ανθρωπιστική κρίση.
Η ελεύθερη έκφραση της βούλησης ήταν
και ο λόγος που με έφερε μέσα στο ΣΥΡΙΖΑ παράλληλα με την όποια κινηματική
δράση είχα μέχρι τότε απελευθερωμένος από κομματικές αγκυλώσεις. Από τότε μέχρι
σήμερα πολύ νερό έπεσε στο μύλο και μάλιστα σε μια πυκνογραμμένη σελίδα της ιστορίας.
Ο ΣΥΡΙΖΑ από μια μειοψηφούσα αριστερά του μπαίνω δε μπαίνω στη βουλή έγινε
κυβέρνηση. Κι εκεί που κάποιοι από μας πιστεύαμε ότι επιτέλους ήρθε η ώρα η
αριστερά να γίνει πράξη ήρθε το 3ο μνημόνιο.
Σήμερα ο σύριζα ως αριστερή
παρένθεση κατάφερε να παίξει μόνο τον ρόλο της παρένθεσης, αφού σε καμία των
περιπτώσεων δεν εφάρμοσε σχεδόν τίποτα αριστερό. Σήμερα ο σύριζα έχει
καταντήσει όπως η δημαρ του μπάρμπα φώτη. Ας πορευτεί, λοιπόν, με τη νέα βάση
που μαζεύτηκε γύρω του. Με αυτή τη βάση που για 40 χρόνια ψηφίζει πασόκ και νδ
και πιστεύει ότι θα απαλλαγεί από τα μνημόνια μέσα στην ΕΕ έχοντας και τον
σκύλο χορτάτο και την πίττα ολόκληρη. Για αυτό, λοιπόν, λέω ότι οι ηγέτες είναι
μηδενικά, όταν δεν έχουν στο πλευρό τους, τους λαούς τους. Τώρα το πόσο χαρισματικός
ηγέτης μπορεί να είναι κάποιος ο οποίος για να μείνει στην εξουσία υπηρετεί
έναν λαό που δεν ενδιαφέρεται για την ελευθερία του, δεν ενδιαφέρεται για τη δημοκρατία,
δεν ενδιαφέρεται για το δίκαιο, δεν ενδιαφέρεται για τον διπλανό του, όταν στην
καθημερινότητά του τα σκουπίδια που σκουπίζει από το πεζοδρόμιό του δεν τα
μαζεύει αλλά τα πετάει στο δίπλα πεζοδρόμιο, όταν κοιτάει πώς θα σου πάρει τη
θέση στην όποια ουρά στέκεσαι, όταν σου λέει «ξέρεις ποιος είμαι εγώ ρε», όταν σε κοιτάει ως χαρτονόμισμα, όταν εύχεται
να χάσει ο διπλανός του ότι έχει και όχι να τα αποκτήσει κι αυτός και άλλα
πολλά, είναι ένα θέμα. Αυτός ο ηγέτης, κατά την άποψή μου, είναι διεφθαρμένος
και αν δεν είναι θα γίνει. Αυτή η εξουσία, λοιπόν, μπορεί να ασκηθεί με παλιούς
όρους από τους προηγούμενους. Εμείς οι υπόλοιποι δεν τη θέλουμε αυτή την εξουσία, όχι γιατί
δεν θέλουμε να διοικήσουμε αλλά γιατί το ήθος και οι αξίες μας είναι άλλες.
Για μένα, λοιπόν, το πιο καθαρό
που πρέπει να γίνει είναι καταρχάς αυτοί που διαφωνούν να διαχωρίσουν τη θέση τους
με σαφήνεια και να σταματήσουν να παίζουν πεντόβολα. Ο πρωθυπουργός να πάει τη
χώρα σε εκλογές με καθαρές θέσεις, για να μπορέσουμε να μετρήσουμε και το 62%
του ΟΧΙ σε ένα θολό ερώτημα το οποίο ο ίδιος επέλεξε να είναι θολό και ο λαός μας
να αποφασίσει αν θέλει να είναι λεύτερος ή υποταγμένος στις ορέξεις της μέρκελ
και του πλούτου που εκπροσωπεί, υπηρετώντας ένα καπιταλιστικό σύστημα σε πλήρη
χρεωκοπία.
Γιώργος Ανδρεάδης