Η πολυπόθητη για κάποιους
συμφωνία επετεύχθη. Η χώρα μας, στο καναβάτσο της διαπραγμάτευσης, αιμόφυρτη με
σβηστό μέλλον και χωρίς παιδικά όνειρα. Όπως μας είπε και ο κύριος Οικονόμου, ο
βουλευτής που μας επισκέφτηκε στο πλαίσιο του δημοψηφίσματος καλεσμένος της
τοπικής δεξιάς, τα παιδιά μας μπορούν να διεκδικήσουν δουλειά και στο
εξωτερικό. Δεν έχει σημασία που η χώρα μας θα μετατραπεί σε γηροκομείο χωρίς
πρόνοια, έτσι κι αλλιώς για πούλημα είναι. Αυτή
είναι η πολιτική που υπηρετούσαν για 40 χρόνια οι νεοφιλελεύθεροι δεξιοί και
σοσιαλιστές που παρέλασαν με τις ευλογίες μας από την κεντρική πολιτική σκηνή της
χώρας. Και τώρα αντί να το βουλώσουν και να μας αδειάσουν τη γωνιά περνώντας
κάποιοι από κρεμάλες και καρμανιόλες, με περισσό θράσος ζητάνε και τα ρέστα.
Εντάξει
όμως, αυτούς τους ξέραμε, ήταν, είναι και θα είναι οι πολιτικοί ραγιάδες της
ιστορίας. Οι δούλοι του χρήματος και της παχιάς τσέπης. Η σημερινή κυβέρνηση;
Το δημοψήφισμα; Το 62% του ΟΧΙ; Οι ευρωπαίοι δεν έλεγαν ότι το ΟΧΙ ισοδυναμεί
με έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ; Πώς τώρα οι γερμανοί ναζιστές μας λένε ότι
ψηφίσαμε να μείνουμε στο ευρώ; Και ο Αλεξάκος τι παιχνίδια παίζει; Την απάντηση
του 62% στο θολό δημοψήφισμα που μας επέβαλε πώς την εξηγεί; Τι ερμηνεία δίνει;
Από πού προκύπτει ότι θέλουμε κι άλλο μαστίγιο; Δεν είναι ξεκάθαρο το 62% του
ΟΧΙ, στο ΟΧΙ των μνημονίων παντός τύπου; Πώς εξυπηρετείται από τον Αλέξη η
ετυμηγορία του λαού του; Και, αν μας έβαλε να αποφασίσουμε για τις προηγούμενες
προτάσεις των τοκογλύφων, γιατί δεν μας ρώτησε και για τη δική του κατάπτυστη
πρόταση να του απαντήσουμε και για αυτή πεντακάθαρα; Και, αφού μας ρώτησε για
το προηγούμενο τελεσίγραφο των ναζιστών, γιατί δεν μας ρωτάει και για τη
συμφωνία που σύρθηκε να υπογράψει, γονατίζοντας μπροστά στους νεοφιλελεύθερους
γαλαζοπράσινους προδότες που τους πήρε το ποτάμι, αλλά με περισσό θράσος τη
φέρνει στη βουλή για ψήφιση;
Και
τι θέλει να του απαντήσουμε εμείς που σκεφτόμαστε διαφορετικά και θέλουμε άλλες
αξίες για την πατρίδα μας και τα παιδιά μας; Που δεν θέλουμε να είμαστε αποικία
των φιλανδών ναζιστών και των «ανάπηρων» βαρβάρων; Τι θέλει να του πούμε εμείς που
εξακολουθούμε να πιστεύουμε στην ελευθερία και στις αρετές της περήφανης και
πυκνογραμμένης ιστορίας του ΟΧΙ; Πώς είναι δυνατόν «σύντροφε» αλέξη να μας
ζητάς να πούμε ναι στα ΟΧΙ που με αίμα γράψαμε παρέα στους δρόμους;
Όμως
να πούμε και για τη βάση δυο λόγια; Από πότε η βάση της ελεύθερης αριστεράς περιμένει
οδηγίες από το κόμμα, για να λειτουργήσει; Γιατί η βάση όλο αυτό το διάστημα
παρέμεινε μουγκή; Γιατί η βάση δεν έστειλε κανένα απολύτως μήνυμα στην
κυβέρνηση της αριστεράς; Γιατί δε στηρίξαμε την κυβέρνησή μας με συμφωνίες ή
διαφωνίες; Γιατί η βάση απουσιάζει σχεδόν παντελώς από τα τοπικά ζητήματα που
απασχολούν το νησί ή στην καλύτερη των περιπτώσεων ακολουθεί καταϊδρωμένη τα
γεγονότα; Γιατί όποια φωνή ακούστηκε επιμελώς απομονώθηκε; Γιατί όποια
προσπάθεια έγινε σε εργασιακούς χώρους υποβαθμίστηκε;
Η
προηγούμενη παράγραφος δεν έχει διάθεση κριτικής αλλά κατατίθεται από την
πλευρά μου προς προβληματισμό.
Ο
πρωθυπουργός μας περπάτησε το Γολγοθά του, σταυρώθηκε και απέθανε. Σήμερα η
λόγχη που έσκισε το πλευρό του έσταξε νερό. Ο ρόλος του ολοκληρώθηκε. Πάμε για άλλα περισσότερο πεισμωμένοι από
ποτέ. Ο αγώνας συνεχίζεται.
Γιώργος Ανδρεάδης.