Κείμενο του Χρήστου Γεωργούση
Τα έχουμε κάνει πλακάκια όλοι με τους πλάγιους δρόμους, με την παρανομία, με το να γλιστρούμε απ’ τον ευθύ δρόμο ακολουθώντας το μικροσυμφέρον μας. Το πελατειακό πολιτικό σύστημα μας χάλασε ως χαρακτήρες και καμιά αλλαγή δεν θα πάει καλά, αν δεν κοιταχθούμε και μέσα μας, αν δεν αλλάξουμε κι εμείς. Στο μοναστήρι της Νάουσας, στην ωραία εκείνη παραλία του αγίου Γιάννη του Δέτη, θυμόμαστε, πριν την αναλάβει το Πάρκο και φέρει μιαν άλλη αισθητική, είχαν εγκατασταθεί θηριώδη ηχεία και η μουσική τη νύχτα αγρυπνούσε τους Ναουσαίους και άλλους που είχαν ένα γύρω τα σπίτια τους.
Κανείς δεν μπορούσε να κάνει τίποτα και αστυνομία να εφαρμόσει τους νόμους δεν υπήρχε. Στην Πούντα ο επιχειρηματίας περηφανεύτηκε ότι τη μουσική του την άκουγαν μέχρι τη Νάξο! Σε παραλία της Παροικιάς ο «ιδιοκτήτης» της περηφανεύτηκε ότι διώχνει τους Παριανούς! Με το νέο νόμο δεν επιτρέπονται μουσικές στις παραλίες και να δούμε αν εφαρμοστεί και σταματήσει αυτή η ρύπανση και η κακογουστιά. Με το νέο νόμο επίσης οι πολυθρόνες, οι ομπρέλες και όλα αυτά τα πλαστικά συμπράγκαλα πρέπει να απέχουν πέντε μέτρα από την ακτή και να δούμε αν εφαρμοστεί. Σε πολλές παραλίες στην Πάρο οι πολυθρόνες δεν είναι καν στην παραλία είναι μέσα στο γιαλό! Ο Δήμος το λιμεναρχείο, η αστυνομία ή άλλος υπεύθυνος, πρέπει να βάλουν τα πράγματα στη θέση τους. Οι επιχειρηματίες έχουν αντίρρηση, αλλά δεν είναι δική τους η παραλία και η θάλασσα, δεν τα κληρονόμησαν από τους παππούδες τους. Να δούμε λοιπόν αν είμαστε ικανοί ν’ αλλάξουμε προς το καλύτερο έστω και σ’ αυτό μόνο, να μην μας κουφαίνουν τα σκυλάδικα στις αμμουδιές και να μπορούμε να περπατάμε στην ακτή όπως πρώτα. Να δούμε αν ο πολίτης βρει το δίκιο του και να μην συμβαίνει αυτό, να τον διώχνουν από τις παραλίες! Το να χαραχθούν τα όρια του γιαλού και της παραλίας είναι μέγα ζήτημα για τα νησιά όλα, αλλά τουλάχιστον ας γίνει για τις ευαίσθητες περιοχές. Οι καταπατητές, οι άπληστοι και οι αχόρταγοι τρέχουν πάντα πιο γρήγορα από το κράτος που με τη λογική του πήγε να τα ξεπουλήσει όλα.
Κανείς δεν μπορούσε να κάνει τίποτα και αστυνομία να εφαρμόσει τους νόμους δεν υπήρχε. Στην Πούντα ο επιχειρηματίας περηφανεύτηκε ότι τη μουσική του την άκουγαν μέχρι τη Νάξο! Σε παραλία της Παροικιάς ο «ιδιοκτήτης» της περηφανεύτηκε ότι διώχνει τους Παριανούς! Με το νέο νόμο δεν επιτρέπονται μουσικές στις παραλίες και να δούμε αν εφαρμοστεί και σταματήσει αυτή η ρύπανση και η κακογουστιά. Με το νέο νόμο επίσης οι πολυθρόνες, οι ομπρέλες και όλα αυτά τα πλαστικά συμπράγκαλα πρέπει να απέχουν πέντε μέτρα από την ακτή και να δούμε αν εφαρμοστεί. Σε πολλές παραλίες στην Πάρο οι πολυθρόνες δεν είναι καν στην παραλία είναι μέσα στο γιαλό! Ο Δήμος το λιμεναρχείο, η αστυνομία ή άλλος υπεύθυνος, πρέπει να βάλουν τα πράγματα στη θέση τους. Οι επιχειρηματίες έχουν αντίρρηση, αλλά δεν είναι δική τους η παραλία και η θάλασσα, δεν τα κληρονόμησαν από τους παππούδες τους. Να δούμε λοιπόν αν είμαστε ικανοί ν’ αλλάξουμε προς το καλύτερο έστω και σ’ αυτό μόνο, να μην μας κουφαίνουν τα σκυλάδικα στις αμμουδιές και να μπορούμε να περπατάμε στην ακτή όπως πρώτα. Να δούμε αν ο πολίτης βρει το δίκιο του και να μην συμβαίνει αυτό, να τον διώχνουν από τις παραλίες! Το να χαραχθούν τα όρια του γιαλού και της παραλίας είναι μέγα ζήτημα για τα νησιά όλα, αλλά τουλάχιστον ας γίνει για τις ευαίσθητες περιοχές. Οι καταπατητές, οι άπληστοι και οι αχόρταγοι τρέχουν πάντα πιο γρήγορα από το κράτος που με τη λογική του πήγε να τα ξεπουλήσει όλα.