Τρία ανησυχητικά κατά τη γνώμη μου συμπεράσματα βγαίνουν από την έρευνα του Πανεπιστημίου Μακεδονίας που βγήκε χθες στη δημοσιότητα.
Το πρώτο ανησυχητικό συμπέρασμα είναι ότι δεν υπάρχει αντιπολίτευση. Δεν έχω κρύψει τη συμπάθειά μου στο πρόσωπό του Τσίπρα αλλά η καλή λειτουργία της δημοκρατίας προϋποθέτει όχι μόνο μια καλή κυβέρνηση αλλά και μια εξίσου καλή αντιπολίτευση. Η χαώδης διαφορά των 20 μονάδων στην πρόθεση ψήφου μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ , παρά το γεγονός ότι αυτή τη στιγμή η κοινωνία και η αγορά «αναπνέουν με το καλαμάκι», πιστοποιεί πως η ακολουθούμενη αντιπολιτευτική τακτική είναι λάθος και η εμμονή στο λάθος προσλαμβάνεται από τους πολίτες ως περιφρόνηση. Ούτε και στην «ουρά» της αντιπολίτευσης επίσης διαπιστώνεται η παραμικρή θετική ένδειξη. Το ΠΑΣΟΚ στα αζήτητα καθώς η μόνη που ασχολείται μαζί του είναι η Φώφη Γεννηματά προκειμένου να γίνει Πρόεδρος! Όπως επίσης το «Ποτάμι» είναι πλήρως τελματωμένο κι έχει μετατραπεί σε «βούρκο», αφού υπάρχουν στιγμές που ο Ντάισενμπλουμ είναι πιο φιλέλληνας από τον Θεοδωράκη.
Το δεύτερο ανησυχητικό είναι το μπετόν της «Χρυσής Αυγής» στην τρίτη θέση. Παρά την έναρξη της δίκης της και τα όσα έχουν καταμαρτυρηθεί εναντίον της, παγιώνει την παρουσία της ως «τρίτο κόμμα» και θα πρέπει να λαμβάνεται σοβαρά υπόψη το γεγονός πως κάθε τάση ενίσχυσής της είναι σοβαρό πλήγμα στη διεθνή εικόνα της Ελλάδας. Η περίπτωση της «Χρυσής Αυγής» είναι άλλη μια ένδειξη της αδυναμίας του σημερινού κεντροδεξιού χώρου να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις μεγάλων προκλήσεων.
Το τρίτο ανησυχητικό συμπέρασμα είναι πως οι πολίτες τα θέλουν όλα. Θέλουν και την πίτα σωστή και τον σκύλο χορτάτο. Και η κυβέρνηση να τηρήσει τον βασικό κορμό των δεσμεύσεών της και η χώρα να μην διακινδυνεύσει την έξοδό της από το ευρώ. Το γεγονός αυτό δημιουργεί ένα μίγμα φόβου, σύγχυσης αλλά και ελπίδας, αλλά κανείς δεν μπορεί να προεξοφλήσει την αντίδραση αυτού του μεγάλου μέρους της κοινής γνώμης σε περίπτωση που το πράγμα «στραβώσει» και δεν υπάρξει μέσα στον Μάιο η περιβόητη συμφωνία. Το πώς θα κινηθεί αυτός ο όγκος των ψηφοφόρων μπορεί να αποδειχθεί καταλύτης πολιτικών εξελίξεων μεγάλης κλίμακας.