Λίγο πριν τις εκλογές

Για να δούμε, λοιπόν, τι μπορεί να δούμε σ’ αυτές τις εκλογές. Βλέπετε, ο σύριζα φρόντισε να θολώσει πολύ τα νερά σχεδόν με όλες τις επιλογές του. Είναι όμως τα πράγματα έτσι;

Να θυμίσω ότι το 2008 ο αλέξης εξελέγει πρόεδρος του συνασπισμού με το 70% των συνέδρων, αφήνοντας τον μπάρμπα φώτη στα κρύα του λουτρού. Τότε, διάφορες δημοσκοπήσεις έδιναν στον συνασπισμό του τσίπρα ποσοστό 18% από το γνωστό 2,5% με 3% που είχε πάντα στις εκλογές. Τότε, τέθηκε για πρώτη φορά σοβαρά το άνοιγμα του συνασπισμού στο πασοκ. Ήταν μια πρόταση η οποία δεν πέρασε κι έτσι ο συνασπισμός κατρακύλησε και πάλι στα γνωστά ποσοστά του. Αυτό, προφανώς, ήταν ένα πάθημα το οποίο ο «πονηρούλης» το έλαβε καλά υπόψη του και από τότε ο αριστερός συνασπισμός και μετέπειτα σύριζα έριξε πολύ νερό στο κρασί του στο όνομα της κυβερνώσας αριστεράς. Είναι ξεκάθαρο πλέον, όχι σήμερα αλλά από τότε σχεδόν που ξεκίνησε η κρίση, ότι ο στόχος του τσίπρα στην πολιτική του ανέλιξη θα ήταν η μεγάλη δεξαμενή του πασόκ

. Αυτό, βέβαια, το αποδεικνύει περίτρανα και η ξεπατικούρα της ρητορικής του ανδρέα, που υιοθετήθηκε πλήρως από τον πρωθυπουργό των 7 μηνών. Ας μη ξεχνάμε επίσης ότι πάντα το πασόκ είχε ποσοστά πάνω, πολύ πάνω ή γύρω στο 40%. Αυτό, λοιπόν, που προσπαθεί να κάνει ο «φίλος» μας σήμερα είναι, όπως λέει, να αλλάξει το παλιό μέσα από το παλιό. Να σβήσει πασόκ και νδ που είναι το παλιό, διαπλεκόμενο και βρώμικο, με το καινούργιο που είναι αυτός μέσω των ψηφοφόρων τους. Μέχρι εδώ όλα «καλά».

Στη δύση, έτσι κι αλλιώς, και ειδικότερα στην Ελλάδα που έχουν χρεοκοπήσει οι ιδεολογίες, οι διαφορετικοί στόχοι που αφορούν τον άνθρωπο και τις αξίες που τον διέπουν είναι στην πράξη, τελικά, ίδιοι. Πώς αλλιώς μπορεί να ερμηνεύσει άλλωστε κανείς την υπογραφή του 3^ου μνημονίου από την αριστερή κυβέρνηση του τσίπρα. Έτσι η αριστερά μετατρέπεται από ανατρεπτική σε διαχειριστική και μάλιστα με εποπτεία. Αυτό θέλουμε; Είναι ένα βασικό ερώτημα που καλούμαστε να απαντήσουμε με την ψήφο μας.

Το άλλο ερώτημα που μπαίνει εδώ για τον σύριζα είναι πώς θα αντιδράσει ο κόσμος απέναντι στην πλήρη μεταστροφή του πρωθυπουργού. Η πολύ πρόσφατη ιστορία έχει καταγράψει την πλήρη ή σχετική διάλυση των μνημονιακών κομμάτων. Ακροδεξιών, δεξιών, κεντρώων και δήθεν αριστερών. Στις τωρινές εκλογές, όμως, έχουμε μια ιδιαιτερότητα. Ο κόσμος δεν έχει υποστεί, ακόμα, καμιά από τις συνέπειες της υπογραφής του τσίπρα. Βλέπετε, ο «πονηρούλης» έλαβε πολύ σοβαρά υπόψη του ότι ακόμα είναι «καθαρός» από τη σκόνη που θα σηκώσει η εκκίνηση του σταματημένου, προς το παρόν, αραμπά του 3^ου μνημονίου.

Ο μετριοπαθής και βολεμένος κόσμος, λοιπόν, έχει τις εξής επιλογές. Αν έχει πειστεί ότι, πλέον και μετά την αποτυχία του τσίπρα, δεν υπάρχει άλλη επιλογή πέρα από τα μνημόνια, έχει δύο δυνατότητες. Αν έχει πειστεί ότι το παλιό είναι διαπλεκόμενο και βρώμικο και ο τσίπρας το καινούργιο και καθαρό, θα ψηφίσει σύριζα και μην εκπλαγείτε, αν το συγκεκριμένο κόμμα κατακτήσει ακόμα και την αυτοδυναμία. Αν ο ίδιος κόσμος δει ως κυβίστηση την επιλογή τσίπρα, τότε η νδ και το πασόκ θα ανακτήσουν μέρος των δυνάμεών τους και ο σύριζα θα χάσει μεγάλο μέρος της δικής του δύναμης. Για τον ίδιο κόσμο θα παίξει το ποτάμι και ο λεβέντης. Η προσωπική μου άποψη είναι ότι οι ανελ δεν θα καταφέρουν να μπουν στη βουλή. Πολλοί απ’ αυτούς θα επιστρέψουν στο δεξιό μαντρί και πολλοί άλλοι θα επιλέξουν χα.

Το μεγάλο ερώτημα είναι τι γίνεται με το 62% του ΟΧΙ. Μέσα εκεί είναι όλοι όσοι έχουν υποστεί στο πετσί τους την σκληρότητα του μνημονίου. Άνεργοι, άστεγοι, χαμένοι επιχειρηματίες, οικογένειες με νεκρούς, αγανακτισμένοι, νέοι, Έλληνες μετανάστες που ξεριζώνονται συνθέτουν ένα μωσαϊκό ψήφων με κοινά ελατήρια αλλά διαφορετικές ιδεολογικές προσεγγίσεις. Εδώ η στροφή των 180 μοιρών του σύριζα θα επηρεάσει ποικιλοτρόπως τις αντιδράσεις αυτού του μωσαϊκού. Το «καλό» σενάριο των «συνειδητοποιημένων πολιτών» είναι ότι λέμε ναι στην πολιτική της ανατροπής και όχι στα μνημόνια, οδηγώντας περισσότερο αριστερά ή δεξιά το καράβι ως εκλογικό σώμα, τουλάχιστον θεωρητικά. Έτσι θα έχουμε πτώση όλων των παραδοσιακών κομμάτων και φυσικά και του σύριζα, άνοδο της χα και όλων των αριστερών δυνάμεων από λαφαζάνη και πέρα. Το μεγάλο ερώτημα, λοιπόν, για το οποίο έχουμε ένα θολό προηγούμενο, είναι το πώς θα λειτουργήσει ο εξαθλιωμένος πολίτης της πόλης του οποίου την ελπίδα σκότωσε με εκκωφαντικό τρόπο ο τσίπρας.

Μη ξεχνάμε ότι, 2,5 μήνες ακριβώς πιο πριν, ο κόσμος,  με όλη την ευρώπη να μας λέει σε όλους τους τόνους ότι ΟΧΙ σημαίνει ότι η χώρα μας αυτομάτως τίθεται εκτός ευρωζώνης, όλα τα μέσα να κράζουν για τις τοξικά επικίνδυνες αντιδράσεις του ΟΧΙ, με κλειστές τράπεζες, ψήφισε καθαρά ΟΧΙ σε ένα θολό ερώτημα.          

Γιώργος Ανδρεάδης