Τις τελευταίες ώρες στον τύπο υπάρχει σωρεία δημοσιεύσεων για τη δημιουργία Κέντρου Κοινότητας στην Πάρο. Ανακοινώσεις από αιρετούς του Επαρχείου, αναδημοσιεύσεις από αιρετούς του Δήμου, ευχαριστίες για αιρετούς της αποκεντρωμένης. Όλοι ευχαριστιούνται μεταξύ τους, μοιράζουν συγχαρητήρια ο ένας στον άλλο και όλα καλώς καμωμένα προχωρούν. Δημοσιογράφοι αναφέρονται στο θέμα με εκτενή ή ολιγόλογα ρεπορτάζ, κάνοντας αναδημοσιεύσεις ή αναφορές κι αυτοί στους αιρετούς που μόχθησαν για το έργο που υλοποιήθηκε.
Δε θα μπω στη διαδικασία της επιχειρηματολογίας για την πραγματική αξία της τελικής υπογραφής που τοποθετούν οι αιρετοί σε έγγραφα για τα οποία δεν ασχολήθηκαν ούτε ένα λεπτό της ώρας. Ούτε θα τα βάλω όλα στο ίδιο τσουβάλι. Ούτε, βέβαια, θα πω ότι όλοι είναι ίδιοι και ότι όλοι είναι αιρετοί των υπογραφών, της φωτογραφίας και των πανηγυριών. Όμως, είναι πολύ απογοητευτικό να μην υπάρχει από πουθενά ούτε μία αράδα για τον κόπο των εργαζομένων που μόχθησαν και θα μοχθήσουν πολύ περισσότερο από όλους αυτούς για την πραγματική δημιουργία και υλοποίηση του έργου.
Υπάρχουν, λοιπόν, εργαζόμενοι που δούλεψαν, ειδικά για τη συγκεκριμένη περίπτωση, νυχθημερόν, ακόμα και από τα σπίτια τους, σε βάρος του οικογενειακού χρόνου χωρίς καμία επιπλέον πληρωμή για τις υπερωρίες που εκτέλεσαν. Και όλα αυτά, για να ενημερωθούν για το θέμα, για να συντάξουν εισηγήσεις και ενημερώσεις προς το Δήμαρχο, τον Πρόεδρο και το Δημοτικό Συμβούλιο, για να συντάξουν μια τεκμηριωμένη πρόταση που θα μπορεί να σταθεί για να εγκριθεί η δομή και να ενταχθεί στο πρόγραμμα ο Δήμος, για να επικοινωνήσουν με αντίστοιχους συναδέλφους στην Αποκεντρωμένη, οι οποίοι, προς τιμήν τους, με Ιώβεια υπομονή απαντούσαν στην οποιαδήποτε ερώτησή τους σε απίθανες ώρες της μέρας. Και όλη αυτή η απομόνωση των εργαζομένων γίνεται τη στιγμή που όλοι οι δημόσιοι υπάλληλοι είναι τοποθετημένοι στο στόχαστρο και με κάθε ευκαιρία βάλλονται με μανία από το σύνολο της κοινωνίας ως οι υπαίτιοι όλων των κακών που μας βρήκαν.
Σας λέω, λοιπόν, ότι όλοι οι εργαζόμενοι στο Δήμο, σε όλες τις υπηρεσίες, καταθέτουν κόπο πάνω από τις δυνάμεις τους, για να μπορεί να σταθεί ο Δήμος με αξιοπρέπεια δίπλα στους πολίτες. Με αυτά που λέω δε διεκδικώ το αλάθητο ή το άβατο στα δημοσιοϋπαλληλικά χωράφια.
Αντίθετα, καλώ όλους εσάς τους δημοσιογράφους, που έστω και άθελά σας στηρίζετε ένα χρεοκοπημένο σύστημα αξιών, να έρθετε στο Δήμο και να κάνετε μια ενδελεχή, δημοσιογραφική έρευνα για το πώς εκτελούνται οι αρμοδιότητες των υπηρεσιών. Να καταγράψετε και τα καλά και τα άσχημα, που έτσι κι αλλιώς υπάρχουν παντού. Να δείτε το έργο που υποστηρίζει η Τεχνική Υπηρεσία του Δήμου με το ελάχιστο έμψυχο υλικό που διαθέτει, τις υπηρεσίες που προσφέρει η πολεοδομία, η οποία μεταφέρθηκε ξαφνικά και από το πουθενά στους Δήμους χωρίς καμία προεργασία και προγραμματισμό, το άγχος των συναδέλφων της οικονομικής υπηρεσίας που διαχειρίζονται χρήματα στην κόψη του ξυραφιού, την πολυνομία και τον όγκο των εγγράφων που διαχειρίζεται καθημερινά η διοικητική υπηρεσία με προσωπικό που δεν αρκεί ούτε για τη στελέχωση τμήματος, με τα κλειστά γραφεία των αυτοτελών τμημάτων η λειτουργία των οποίων έχει να κάνει με νευραλγικούς τομείς της κοινωνίας.
Εν κατακλείδι, εκείνο που θα ήθελα ως εργαζόμενος, ως συνδικαλιστής και πάνω απ’ όλα ως άνθρωπος είναι να συνειδητοποιήσουμε, σε ό,τι αφορά την ουσία των πραγμάτων, ότι ακόμα και ο «θεός» χωρίς θνητούς παύει να υφίσταται ως υπέρτατο ον.
Ο Αντιπρόεδρος του Σ.Ε.ΟΤΑ.Π.Α.
Γιώργος Ανδρεάδης