Ζούμε μοναδικές ιστορικές στιγμές. Οι πολιτικές εξελίξεις είναι ραγδαίες
και συνήθως, κάτω από το βάρος της πίεσης της ταχύτητας που διαμορφώνονται,
αδυνατούμε να δούμε με καθαρή σκέψη αυτά που συμβαίνουν γύρω μας.
Τον Γενάρη υποτίθεται ότι ψηφίσαμε για πρώτη φορά αριστερή κυβέρνηση. Τον
Ιούνη προσήλθαμε ύστερα από 40 ολόκληρα χρόνια σε δημοψήφισμα κάνοντας χρήση
του απόλυτου δημοκρατικού δικαιώματος που μας δίνει το Σύνταγμα. Τι αποδείχθηκε
στην πορεία των 7 τελευταίων μηνών; Ότι όλος ο Ελληνικός λαός και ειδικότερα οι
αριστεροί ψηφοφόροι του σύριζα «πλάνην οικτρά πλανήθηκαν».
Αυτό το επτάμηνο αποδείχθηκε όμως και κάτι άλλο το οποίο όλοι εμείς το περνάμε
στα ψιλά ή δεν το σκεφτόμαστε καθόλου, γιατί ενδεχομένως δεν μας συμφέρει. Και
δυστυχώς αυτό αποδείχθηκε στην πράξη και μάλιστα με απόλυτο και κατηγορηματικό
τρόπο. «Εφτά κόμματα, δύο πολιτικές». Ο σύριζα, και μάλιστα ως το πρώτο
αριστερό κόμμα που κατέκτησε την εξουσία, κατάφερε μέσα σε 7 μήνες «διακυβέρνησης»
να δικαιώσει απόλυτα το ΚΚΕ. Αυτή τη στιγμή το μόνο κόμμα μέσα στο κοινοβούλιο
το οποίο εκφράζει μια σταθερά διαφορετική πολιτική άποψη για τα πράγματα είναι το ΚΚΕ.
Υπάρχει φυσικά και η
εξωκοινοβουλευτική αριστερά η οποία εκφράζει διαφορετικές απόψεις αλλά δυστυχώς η πολυδιάσπαση του χώρου από τη
μία και ο αποκλεισμός της άποψής της από τα μέσα από την άλλη διαμορφώνουν την
αίσθηση του «ασόβαρου» στον κόσμο.
Σε τελική ανάλυση και για να
επιστρέψω στο κοινοβούλιο σε τι διαφέρει επί της ουσίας η «Λαϊκή Ενότητα» του
Λαφαζάνη από το ΚΚΕ σε σχέση με τα μνημόνια και την αντιμετώπισή τους; Βέβαια,
αν αυτή η υπόνοια για συνεργασία είχε πραγματοποιηθεί επί τσίπρα, τώρα όλη η αριστερά
δεν θα είχε χρεωθεί στο σύνολό της την ήττα της χρεοκοπίας των ιδεών της; Δυστυχώς
η ζωή δεν είναι κινηματογραφική ταινία, για να γυρίσουμε δύο ή τρία διαφορετικά
σενάρια. Είναι μία και μια φορά τη ζούμε. Άρα μόνο να εικάσουμε μπορούμε και
μόνο σκέψεις να καταθέσουμε για προβληματισμό.
Μήπως, λοιπόν, αυτή η παραδοχή της δικαίωσης του ΚΚΕ είναι επίπλαστη; Μήπως
τα πράγματα σήμερα με μια ενωμένη αριστερά θα ήταν διαφορετικά; Μήπως η
αριστερή πλατφόρμα των «Λαφαζαναίων» να πετύχαινε την πολυπόθητη ανατροπή, αν
είχε δίπλα της το ΚΚΕ, την ΑΝΤΑΡΣΥΑ και όλες τις άλλες εξωκοινοβουλευτικές
αριστερές δυνάμεις; Μήπως ο μικρός τσίπρας τότε θα είχε τη δύναμη να βγάλει το
πιστόλι από τον κρόταφό του και να το γυρίσει στα μέτωπα της μέρκελ και του
σόιμπλε; Σενάρια επιστημονικής φαντασίας και στην καλύτερη εικασίες. Στο βιβλίο
της ιστορίας βέβαια γράφτηκε κάτι που δεν είναι εικασία. Η κυβέρνηση τσίπρα
αντί να σκίσει τα μνημόνια επέλεξε να κάνει χαρτοπόλεμο το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης
με βάση το οποίο εκλέχτηκε από τον λαό. Ο ιστορικός του μέλλοντος θα αναδείξει
τα γιατί και τα πώς και ο λαός τότε θα αθωώσει ή θα καταδικάσει. Εμείς είμαστε
υποχρεωμένοι να πάμε για άλλα.
Όμως θέλω να πω και κάτι τελευταίο. Η δημοκρατία, καλώς ή κακώς λειτουργεί
με πλειοψηφίες, σχετικές η απόλυτες. Νομίζετε ότι η αριστερά ειδικά στους σημερινούς
καιρούς έχει την πολυτέλεια αυτό να το αγνοεί και να πυροβολεί από τη γωνιά της
με άσφαιρες κουμπουριές αναζητώντας εκ των υστέρων ευθύνες;
Γιώργος Ανδρεάδης