Ο εθελοντισμός δεν μπορεί και
δεν πρέπει να αντικαταστήσει την πολιτεία. Προσέξτε και διευκρινίστε. Ο κακώς
εννοούμενος εθελοντισμός που έχει ως πρόσχημα την αλληλεγγύη, αγγίζει τα όρια
της επαιτείας και μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως όχημα από κάποιους για το πέρασμα
πολλών υπηρεσιών στους ιδιώτες.
Επίσης, μπορεί να αποδειχθεί
μοιραίος για τις εργασιακές σχέσεις έτσι, όπως αυτές έχουν μετασχηματιστεί
βιαίως σήμερα. Επί της ουσίας μιλάμε για δωρεάν ανασφάλιστη προσφορά εργασίας.
Όλα αυτά που λέω δεν αναιρούν
ούτε κατ’ ελάχιστο την αξία του εθελοντισμού και της αλληλεγγύης. Όμως πρέπει
να διαφυλάξουμε ως κόρη οφθαλμού τα εργασιακά δικαιώματα των πολιτών και
παράλληλα το δημόσιο χαρακτήρα υπηρεσιών όπως πχ η υγεία, το ρεύμα, το νερό, η
παιδεία.
Η άποψή μου είναι ότι ο
εθελοντισμός πρέπει να ενταχθεί κάτω από μια κοινωνική ομπρέλα όχι ως υπηρεσία
αλλά ως νοοτροπία που υπάρχει ανεξάρτητα από την κρίση που μαστίζει τη χώρα και
έχει οδηγήσει σ’ αυτή την αναγκαιότητα.
Άρα πρέπει να θέσουμε τους όρους
αυτοοργάνωσης της κοινωνίας έχοντας ως πρώτο μέλημα την εξαφάνιση της ανεργίας.
Οι αχρήματες συναλλαγές είναι μια κίνηση προς αυτή την κατεύθυνση.
Χρειάζεται σκέψη, συζήτηση και
πολύ δουλειά και η άποψή μου είναι ότι η Τοπική Αυτοδιοίκηση μπορεί να παίξει
αποφασιστικό ρόλο για την υλοποίηση ενός τέτοιου μοντέλου ανάπτυξης από τη βάση, αρκεί κάτι τέτοιο να είναι στις προτεραιότητές της.
Αναφέρω τον παρακάτω σύνδεσμο
όχι απαραίτητα για να υιοθετήσουμε κάτι, αλλά προς γνώση και προβληματισμό, γιατί
οι μονόδρομοι που επιβάλλουν κάποιοι στις επιλογές που μπορούμε να κάνουμε στην
πραγματικότητα δεν υπάρχουν.
Γιώργος Ανδρεάδης