Επειδή πολύ φασαρία έγινε και γίνεται, νομίζω ότι είναι καλό να πούμε δυο κουβέντες μπας και βοηθήσουμε λίγο να πάνε τα πράγματα στη θέση τους. Βέβαια, για να γίνει αυτό, αν μη τι άλλο, δεν πρέπει να είμαστε κακεντρεχείς και υστερόβουλοι.
Ξέρετε, είναι κάποιες φορές που για να βγάλουμε σωστές αποφάσεις ή συμπεράσματα για κάτι πρέπει να λάβουμε υπόψη μας διάφορα τα οποία θεωρούνται βασικά προαπαιτούμενα. Για να πούμε, λοιπόν, με ασφάλεια αν σωστά δημιουργήθηκε ή όχι η αμκε, πρέπει να κάνουμε μια άλλη κουβέντα πρώτα. Μια κουβέντα η οποία θα καταδείξει και τα ειδικά βάρη αυτών που πήραν την συγκεκριμένη απόφαση της δημιουργίας της καθώς επίσης και τη διαφορετικότητα των ελατηρίων τους.
Θέλω να σημειώσω εδώ και να το λάβετε πολύ σοβαρά υπόψη ότι στη συγκεκριμένη ανάλυση που επιχειρώ η αμκε είναι απομονωμένη από οποιαδήποτε άλλη προτεραιότητα. Επίσης θέλω να αναφέρω ότι οι κοινωνικοί αυτοματισμοί που αναδύονται και πολύ χειρότερα καλλιεργούνται από κάποιους στερούνται συνδυαστικής σκέψης και μας οδηγούν σε απλοϊκά συμπεράσματα του μαύρου άσπρου. Έτσι, πολλοί δεν αντιλαμβάνονται ότι μεταξύ του άσπρου και του μαύρου υπάρχει μία βεντάλια με πλήθος διαφορετικά χρώματα τα οποία πολλές φορές συνδυάζονται κιόλας και δίνουν κάτι διαφορετικό.
Η συζήτηση, λοιπόν, που πρέπει να γίνει και πρέπει να την κάνουμε όλοι επιτέλους σ’ αυτή τη χώρα, δίνοντας πολύ καθαρή απάντηση, είναι το σε ποια κατάσταση είναι αυτή τη στιγμή η πατρίδα μας. Θα φέρω ένα πρόσφατο παράδειγμα χρησιμοποιώντας τα δύο Δημοτικά Συμβούλια των νησιών μας σε σχέση με τις αποφάσεις που πήραν για τα αποθεματικά τους, όταν τους ζητήθηκε από την κυβέρνηση να τα καταθέσουν στην ΤτΕ. Προσέξτε, δεν μιλάω για την απαράδεχτη Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου απέναντι στην οποία σταθήκαμε όλοι αλλά για αυτή καθ’ αυτή τη μεταφορά των αποθεματικών.
Το Δημοτικό Συμβούλιο της Αντιπάρου, εκτιμώντας ότι η χώρα βρίσκεται στη χειρότερη μεταπολεμικά κατάσταση, καυτηρίασε τη μέθοδο της Π.Ν.Π. της κυβέρνησης, αλλά έκρινε ότι τα αποθεματικά του Δήμου πρέπει να δοθούν για τις ανάγκες της πολιτείας, για να μπορέσει να σταθεί όρθια σ’ αυτή την κρίσιμη περίοδο. Αντίθετα το ΔΣ του Δήμου Πάρου αποφάσισε τα ανάποδα. Καυτηρίασε φυσικά την Π.Ν.Π. και παράλληλα αρνήθηκε να καταθέσει τα αποθεματικά του προφανώς γιατί δεν πίστεψε την αναγκαιότητα που έθεσε η κυβέρνηση.
Αυτό ακριβώς, λοιπόν, είναι το κομβικό σημείο της αναζήτησής μας για το οποίο πρέπει να δώσουμε ξεκάθαρη απάντηση στους εαυτούς μας και στους συνανθρώπους μας. Αν πιστεύουμε ότι η χώρα μας βρίσκεται σε μια καλή ή μέτρια, ας πούμε, κατάσταση, τότε καλώς δεν καταθέσαμε τα αποθεματικά μας, γιατί μας κοροϊδεύουνε, και πολύ κακώς φτιάξαμε την αμκε, γιατί φυσικά εξακολουθούν να μας κοροϊδεύουνε. Δεν είναι δυνατόν από τη μία να αρνούμαστε την κατάθεση των αποθεματικών στην ΤτΕ, αγνοώντας την τραγικότητα της κατάστασης, και από την άλλη να μαζεύουμε χρήματα, γιατί το καημένο το κράτος δεν μπορεί να χρηματοδοτήσει τα αυτονόητα. Αν πιστεύουμε ότι η χώρα μας βρίσκεται σε τραγική κατάσταση, τότε καλώς δώσαμε τα αποθεματικά μας, συμβάλλοντας στην όποια προσπάθεια να παραμείνει ζωντανή, και καλώς κάναμε την αμκε για τους ίδιους φυσικά λόγους.
Όμως πέρα απ’ όλα ετούτα τα θεωρητικά, σε μια στοιχειωδώς υγιή κοινωνία στην οποία οι άνθρωποι είναι πρωτίστως πολίτες και όχι απλοί καταναλωτές η υγεία και η παιδεία είναι κοινωνικά αγαθά που κτίζουν τις αξίες αυτές που έχουμε ανάγκη για να πορευτούμε ως άνθρωποι στη ζωή. Άρα είναι αδιαπραγμάτευτα και σε απόλυτη προτεραιότητα έναντι όλων.
Γιώργος Ανδρεάδης